ǫln
Old Norse
Alternative forms
- alin
Etymology
From Proto-Germanic *alinō, from Proto-Indo-European *Heh₃l-. Compare Latin ulna, Welsh elin.
Noun
ǫln f (genitive alnar, plural alnar or alnir)
- the length from the elbow to the fingertips
- the Old Icelandic ell (about half a yard)
- a unit of value
Declension
Declension of ǫln (strong ō-stem)
feminine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | ǫln | ǫlnin | alnar | alnarnar |
accusative | ǫln | ǫlnina | alnar | alnarnar |
dative | ǫln | ǫlninni | ǫlnum | ǫlnunum |
genitive | alnar | alnarinnar | alna | alnanna |
Declension of ǫln (strong i-stem)
feminine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | ǫln | ǫlnin | alnir | alnirnar |
accusative | ǫln | ǫlnina | alnir | alnirnar |
dative | ǫln | ǫlninni | ǫlnum | ǫlnunum |
genitive | alnar | alnarinnar | alna | alnanna |
Derived terms
- ulfliðr
- ǫlnbogi
References
- öln in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
- “alen” in The Nynorsk Dictionary.