żyrafa
Polish
Etymology
Borrowed from French girafe, from Italian giraffa, from Arabic زَرَافَة (zarāfa), from Classical Syriac ܙܪܝܦܐ (zārīp̄ā), variant of ܙܪܢܦܐ (zarnāp̄ā); ultimately from Persian زُرنَاپَا (zurnāpā), a compound of زُرنَا (zurnā, “flute, zurna”) and پَا (pā, “leg”).
Pronunciation
- IPA(key): /ʐɨˈra.fa/
Audio (file) - Rhymes: -afa
- Syllabification: ży‧ra‧fa
Noun
żyrafa f (diminutive żyrafiątko)
- giraffe
Declension
Declension of żyrafa
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | żyrafa | żyrafy |
genitive | żyrafy | żyraf |
dative | żyrafie | żyrafom |
accusative | żyrafę | żyrafy |
instrumental | żyrafą | żyrafami |
locative | żyrafie | żyrafach |
vocative | żyrafo | żyrafy |
Derived terms
adjective
- żyrafowy
Descendants
- → Kashubian: żirafa
Further reading
- żyrafa in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- żyrafa in Polish dictionaries at PWN