żebrać

See also: zebrać

Polish

From żebrak +‎ -ać.

żebrać impf

(intransitive) to beg (to request the help of someone, often in the form of money)
Synonyms: chodzić po prośbie, (colloquial) dziadować
(intransitive, figurative) to entreat, to beg [+ o (accusative)] (to plead with someone for help, a favor, etc.)
Synonym: błagać

Conjugation of żebrać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		żebrać
present tense	1^st	żebrzę			żebrzemy
	2^nd	żebrzesz			żebrzecie
	3^rd	żebrze			żebrzą
	impersonal	żebrze się
past tense	1^st	żebrałem	żebrałam		żebraliśmy	żebrałyśmy
	2^nd	żebrałeś	żebrałaś		żebraliście	żebrałyście
	3^rd	żebrał	żebrała	żebrało	żebrali	żebrały
	impersonal	żebrano
future tense	1^st	będę żebrał, będę żebrać	będę żebrała, będę żebrać		będziemy żebrali, będziemy żebrać	będziemy żebrały, będziemy żebrać
	2^nd	będziesz żebrał, będziesz żebrać	będziesz żebrała, będziesz żebrać		będziecie żebrali, będziecie żebrać	będziecie żebrały, będziecie żebrać
	3^rd	będzie żebrał, będzie żebrać	będzie żebrała, będzie żebrać	będzie żebrało, będzie żebrać	będą żebrali, będą żebrać	będą żebrały, będą żebrać
	impersonal	będzie żebrać się
conditional	1^st	żebrałbym	żebrałabym		żebralibyśmy	żebrałybyśmy
	2^nd	żebrałbyś	żebrałabyś		żebralibyście	żebrałybyście
	3^rd	żebrałby	żebrałaby	żebrałoby	żebraliby	żebrałyby
	impersonal	żebrano by
imperative	1^st	niech żebrzę			żebrzmy
	2^nd	żebrz			żebrzcie
	3^rd	niech żebrze			niech żebrzą
active adjectival participle		żebrzący	żebrząca	żebrzące	żebrzący	żebrzące
contemporary adverbial participle		żebrząc
verbal noun		żebranie

adjectives

nouns

verbs