şifa

şifa

Turkish

Etymology

From Arabic شِفَاء‎ (šifāʾ, “healing, recovery”)

Pronunciation

• IPA^(key): /ʃiˈfe/
• Hyphenation: şi‧fa

Noun

şifa (definite accusative şifayı, plural şifalar)

1. recovery (from an illness)

Declension

Inflection
Nominative	şifa
Definite accusative	şifayı
	Singular	Plural
Nominative	şifa	şifalar
Definite accusative	şifayı	şifaları
Dative	şifaya	şifalara
Locative	şifada	şifalarda
Ablative	şifadan	şifalardan
Genitive	şifanın	şifaların
Possessive forms Singular Plural 1st singular şifam şifalarım 2nd singular şifan şifaların 3rd singular şifası şifaları 1st plural şifamız şifalarımız 2nd plural şifanız şifalarınız 3rd plural şifaları şifaları

Derived terms

• şifalı

References

• şifa in Turkish dictionaries at Türk Dil Kurumu