şerbetçi

şerbetçi

Turkish

Etymology

From şerbet (“sherbet”) +‎ -çi.

Pronunciation

• IPA^(key): [ʃeɾ.bɛt.t͡ʃi]

Noun

şerbetçi (definite accusative şerbetçiyi, plural şerbetçiler)

1. a person who makes and/or sells sherbet

Declension

Inflection
Nominative	şerbetçi
Definite accusative	şerbetçiyi
	Singular	Plural
Nominative	şerbetçi	şerbetçiler
Definite accusative	şerbetçiyi	şerbetçileri
Dative	şerbetçiye	şerbetçilere
Locative	şerbetçide	şerbetçilerde
Ablative	şerbetçiden	şerbetçilerden
Genitive	şerbetçinin	şerbetçilerin
Possessive forms Singular Plural 1st singular şerbetçim şerbetçilerim 2nd singular şerbetçin şerbetçilerin 3rd singular şerbetçisi şerbetçileri 1st plural şerbetçimiz şerbetçilerimiz 2nd plural şerbetçiniz şerbetçileriniz 3rd plural şerbetçileri şerbetçileri
Predicative forms Singular Plural 1st singular şerbetçiyim şerbetçilerim 2nd singular şerbetçisin şerbetçilersin 3rd singular şerbetçi şerbetçidir şerbetçiler şerbetçilerdir 1st plural şerbetçiyiz şerbetçileriz 2nd plural şerbetçisiniz şerbetçilersiniz 3rd plural şerbetçiler şerbetçilerdir

Derived terms

• şerbetçilik