şehir
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish شهر (şehir), from Persian شهر (šahr).
Pronunciation
- Hyphenation: şe‧hir
Noun
şehir (definite accusative şehri, plural şehirler)
- city (large settlement)
Synonyms
- kent
Declension
| Inflection | ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | şehir | |||||||||||||||||||||||||
| Definite accusative | şehri | |||||||||||||||||||||||||
| Singular | Plural | |||||||||||||||||||||||||
| Nominative | şehir | şehirler | ||||||||||||||||||||||||
| Definite accusative | şehri | şehirleri | ||||||||||||||||||||||||
| Dative | şehre | şehirlere | ||||||||||||||||||||||||
| Locative | şehirde | şehirlerde | ||||||||||||||||||||||||
| Ablative | şehirden | şehirlerden | ||||||||||||||||||||||||
| Genitive | şehrin | şehirlerin | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||