świecić

See also: święcić

Polish

Inherited from Proto-Slavic *světìti. By surface analysis, świat +‎ -ić. Doublet of świat, światło, and świt.

świecić impf

Conjugation of świecić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		świecić
present tense	1^st	świecę			świecimy
	2^nd	świecisz			świecicie
	3^rd	świeci			świecą
	impersonal	świeci się
past tense	1^st	świeciłem	świeciłam		świeciliśmy	świeciłyśmy
	2^nd	świeciłeś	świeciłaś		świeciliście	świeciłyście
	3^rd	świecił	świeciła	świeciło	świecili	świeciły
	impersonal	świecono
future tense	1^st	będę świecił, będę świecić	będę świeciła, będę świecić		będziemy świecili, będziemy świecić	będziemy świeciły, będziemy świecić
	2^nd	będziesz świecił, będziesz świecić	będziesz świeciła, będziesz świecić		będziecie świecili, będziecie świecić	będziecie świeciły, będziecie świecić
	3^rd	będzie świecił, będzie świecić	będzie świeciła, będzie świecić	będzie świeciło, będzie świecić	będą świecili, będą świecić	będą świeciły, będą świecić
	impersonal	będzie świecić się
conditional	1^st	świeciłbym	świeciłabym		świecilibyśmy	świeciłybyśmy
	2^nd	świeciłbyś	świeciłabyś		świecilibyście	świeciłybyście
	3^rd	świeciłby	świeciłaby	świeciłoby	świeciliby	świeciłyby
	impersonal	świecono by
imperative	1^st	niech świecę			świećmy
	2^nd	świeć			świećcie
	3^rd	niech świeci			niech świecą
active adjectival participle		świecący	świecąca	świecące	świecący	świecące
contemporary adverbial participle		świecąc
verbal noun		świecenie

adjective

nouns

verbs

verb

adjectives

nouns