śmiały
Polish
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɕmja.wɨ/
Audio (file) - Rhymes: -awɨ
- Syllabification: śmia‧ły
Etymology 1
Inherited from Old Polish śmiały, from Proto-Slavic *sъmělъ, the past participle of *sъměti. By surface analysis, śmieć + -ły. Cognate with Russian сме́лый (smélyj).
Adjective
śmiały (comparative śmielszy, superlative najśmielszy, adverb śmiało)
- daring, bold
- Antonym: nieśmiały
Declension
Declension of śmiały
| case | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
| nominative, vocative | śmiały | śmiałe | śmiała | śmiali | śmiałe | ||
| genitive | śmiałego | śmiałej | śmiałych | ||||
| dative | śmiałemu | śmiałym | |||||
| accusative | śmiałego | śmiały | śmiałe | śmiałą | śmiałych | śmiałe | |
| instrumental | śmiałym | śmiałymi | |||||
| locative | śmiałej | śmiałych | |||||
Derived terms
phrase
- śmiałym szczęście sprzyja
- śmiałość
Verb
śmiały
- third-person plural nonvirile past of śmieć
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
śmiały
- third-person plural nonvirile past of śmiać
Further reading
- śmiały in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- śmiały in Polish dictionaries at PWN