ślęczeć

Polish

Inherited from Proto-Slavic *slęčati.

ślęczeć impf

(intransitive, colloquial) to pore, to pore over (e.g. books) [+ nad (instrumental) = over what]

Conjugation of ślęczeć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		ślęczeć
present tense	1^st	ślęczę			ślęczymy
	2^nd	ślęczysz			ślęczycie
	3^rd	ślęczy			ślęczą
	impersonal	ślęczy się
past tense	1^st	ślęczałem	ślęczałam		ślęczeliśmy	ślęczałyśmy
	2^nd	ślęczałeś	ślęczałaś		ślęczeliście	ślęczałyście
	3^rd	ślęczał	ślęczała	ślęczało	ślęczeli	ślęczały
	impersonal	ślęczano
future tense	1^st	będę ślęczał, będę ślęczeć	będę ślęczała, będę ślęczeć		będziemy ślęczeli, będziemy ślęczeć	będziemy ślęczały, będziemy ślęczeć
	2^nd	będziesz ślęczał, będziesz ślęczeć	będziesz ślęczała, będziesz ślęczeć		będziecie ślęczeli, będziecie ślęczeć	będziecie ślęczały, będziecie ślęczeć
	3^rd	będzie ślęczał, będzie ślęczeć	będzie ślęczała, będzie ślęczeć	będzie ślęczało, będzie ślęczeć	będą ślęczeli, będą ślęczeć	będą ślęczały, będą ślęczeć
	impersonal	będzie ślęczeć się
conditional	1^st	ślęczałbym	ślęczałabym		ślęczelibyśmy	ślęczałybyśmy
	2^nd	ślęczałbyś	ślęczałabyś		ślęczelibyście	ślęczałybyście
	3^rd	ślęczałby	ślęczałaby	ślęczałoby	ślęczeliby	ślęczałyby
	impersonal	ślęczano by
imperative	1^st	niech ślęczę			ślęczmy
	2^nd	ślęcz			ślęczcie
	3^rd	niech ślęczy			niech ślęczą
active adjectival participle		ślęczący	ślęcząca	ślęczące	ślęczący	ślęczące
contemporary adverbial participle		ślęcząc
verbal noun		ślęczenie