ścienieć
Polish
Etymology
From ś- + cienieć.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɕt͡ɕɛ.ɲɛt͡ɕ/
- Rhymes: -ɛɲɛt͡ɕ
- Syllabification: ście‧nieć
Verb
ścienieć pf (imperfective cienieć)
- (intransitive) to thin, to become thinner
Conjugation
Conjugation of ścienieć pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | ścienieć | |||||
future tense | 1st | ścienieję | ścieniejemy | |||
2nd | ścieniejesz | ścieniejecie | ||||
3rd | ścienieje | ścienieją | ||||
impersonal | ścienieje się | |||||
past tense | 1st | ścieniałem | ścieniałam | ścienieliśmy | ścieniałyśmy | |
2nd | ścieniałeś | ścieniałaś | ścienieliście | ścieniałyście | ||
3rd | ścieniał | ścieniała | ścieniało | ścienieli | ścieniały | |
impersonal | ścieniano | |||||
conditional | 1st | ścieniałbym | ścieniałabym | ścienielibyśmy | ścieniałybyśmy | |
2nd | ścieniałbyś | ścieniałabyś | ścienielibyście | ścieniałybyście | ||
3rd | ścieniałby | ścieniałaby | ścieniałoby | ścienieliby | ścieniałyby | |
impersonal | ścieniano by | |||||
imperative | 1st | niech ścienieję | ścieniejmy | |||
2nd | ścieniej | ścieniejcie | ||||
3rd | niech ścienieje | niech ścienieją | ||||
anterior adverbial participle | ścieniawszy | |||||
verbal noun | ścienienie |
Further reading
- ścienieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- ścienieć in Polish dictionaries at PWN