įgalėti
Lithuanian
Etymology
į- + galėti
Pronunciation
- IPA(key): [iːɡɐˈlʲeːtʲɪ]
Verb
įgalė́ti (third-person present tense į̃gali, third-person past tense įgalė́jo)
- to manage, to be able
Conjugation
conjugation of įgalėti
singular (vienaskaita) | plural (daugiskaita) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person (pirmasis asmuo) | 2nd person (antrasis asmuo) | 3rd person (trečiasis asmuo) | 1st person (pirmasis asmuo) | 2nd person (antrasis asmuo) | 3rd person (trečiasis asmuo) | |||
aš | tu | jis/ji | mes | jūs | jie/jos | |||
indicative (tiesioginė nuosaka) | present (esamasis laikas) | įgaliu | įgali | įgali | įgalime, įgalim | įgalite, įgalit | įgali | |
past (būtasis kartinis laikas) | įgalėjau | įgalėjai | įgalėjo | įgalėjome, įgalėjom | įgalėjote, įgalėjot | įgalėjo | ||
past frequentative (būtasis dažninis laikas) | įgalėdavau | įgalėdavai | įgalėdavo | įgalėdavome, įgalėdavom | įgalėdavote, įgalėdavot | įgalėdavo | ||
future (būsimasis laikas) | įgalėsiu | įgalėsi | įgalės | įgalėsime, įgalėsim | įgalėsite, įgalėsit | įgalės | ||
subjunctive (tariamoji nuosaka) | įgalėčiau | įgalėtum, įgalėtumei | įgalėtų | įgalėtumėme, įgalėtumėm, įgalėtume | įgalėtumėte, įgalėtumėt | įgalėtų | ||
imperative (liepiamoji nuosaka) | — | įgalėk, įgalėki | teįgali, teįgalie | įgalėkime, įgalėkim | įgalėkite, įgalėkit | teįgali, teįgalie |
Participles of įgalėti
Adjectival (dalyviai) | |||
---|---|---|---|
active | passive | ||
present | įgalįs, įgalintis | įgalimas | |
past | įgalėjęs | įgalėtas | |
past frequentative | įgalėdavęs | — | |
future | įgalėsiąs, įgalėsiantis | įgalėsimas | |
participle of necessity | — | įgalėtinas | |
Adverbial | |||
special (pusdalyvis) | įgalėdamas | ||
half-participle (padalyviai) | present | įgalint | |
past | įgalėjus | ||
past frequentative | įgalėdavus | ||
future | įgalėsiant | ||
manner of action (būdinys) | įgalėte, įgalėtinai |
Derived terms
- įgalėjimas
- įsigalėjimas
- įsigalėti