ağaç

ağaç

See also: ağac and agaç

Crimean Tatar

Etymology

Ultimately from Proto-Turkic *ɨ(ń)gač (“tree”)

Noun

ağaç

1. wood

Declension

Declension of ağaç

nominative	ağaç
genitive	ağaçnıñ
dative	ağaçqa
accusative	ağaçnı
locative	ağaçta
ablative	ağaçtan

---

Tatar

Noun

ağaç

1. tree

---

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish آغاج‎ (ağaç, “tree, wood”), from Proto-Turkic *ɨ(ń)gač (“tree”). Cognate with Old Turkic 𐰃𐰍𐰲‎ (ïɣač, “tree, wood”), Karakhanid يِغَجْ‎ (yïɣač, “tree, wood”).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.át͡ʃ/, [aˈɰát͡ʃ], [aːt͡ʃ]
• Hyphenation: a‧ğaç

Noun

ağaç (definite accusative ağacı, plural ağaçlar)

1. tree

Declension

Inflection
Nominative	ağaç
Definite accusative	ağacı
	Singular	Plural
Nominative	ağaç	ağaçlar
Definite accusative	ağacı	ağaçları
Dative	ağaca	ağaçlara
Locative	ağaçta	ağaçlarda
Ablative	ağaçtan	ağaçlardan
Genitive	ağacın	ağaçların

Related terms

• ağaçlı
• ağaçsız
• ağaçlık
• ağaçlanmak
• ağaçlaşmak