þvinga
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈθviŋka/
- Rhymes: -iŋka
Verb
þvinga (weak verb, third-person singular past indicative þvingaði, supine þvingað)
- to force
Conjugation
þvinga — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að þvinga | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | þvingað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | þvingandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég þvinga | við þvingum | present (nútíð) | ég þvingi | við þvingum |
| þú þvingar | þið þvingið | þú þvingir | þið þvingið | ||
| hann, hún, það þvingar | þeir, þær, þau þvinga | hann, hún, það þvingi | þeir, þær, þau þvingi | ||
| past (þátíð) | ég þvingaði | við þvinguðum | past (þátíð) | ég þvingaði | við þvinguðum |
| þú þvingaðir | þið þvinguðuð | þú þvingaðir | þið þvinguðuð | ||
| hann, hún, það þvingaði | þeir, þær, þau þvinguðu | hann, hún, það þvingaði | þeir, þær, þau þvinguðu | ||
| imperative (boðháttur) | þvinga (þú) | þvingið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| þvingaðu | þvingiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
þvingast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að þvingast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | þvingast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | þvingandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég þvingast | við þvingumst | present (nútíð) | ég þvingist | við þvingumst |
| þú þvingast | þið þvingist | þú þvingist | þið þvingist | ||
| hann, hún, það þvingast | þeir, þær, þau þvingast | hann, hún, það þvingist | þeir, þær, þau þvingist | ||
| past (þátíð) | ég þvingaðist | við þvinguðumst | past (þátíð) | ég þvingaðist | við þvinguðumst |
| þú þvingaðist | þið þvinguðust | þú þvingaðist | þið þvinguðust | ||
| hann, hún, það þvingaðist | þeir, þær, þau þvinguðust | hann, hún, það þvingaðist | þeir, þær, þau þvinguðust | ||
| imperative (boðháttur) | þvingast (þú) | þvingist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| þvingastu | þvingisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
þvingaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | þvingaður | þvinguð | þvingað | þvingaðir | þvingaðar | þvinguð | |
| accusative (þolfall) | þvingaðan | þvingaða | þvingað | þvingaða | þvingaðar | þvinguð | |
| dative (þágufall) | þvinguðum | þvingaðri | þvinguðu | þvinguðum | þvinguðum | þvinguðum | |
| genitive (eignarfall) | þvingaðs | þvingaðrar | þvingaðs | þvingaðra | þvingaðra | þvingaðra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | þvingaði | þvingaða | þvingaða | þvinguðu | þvinguðu | þvinguðu | |
| accusative (þolfall) | þvingaða | þvinguðu | þvingaða | þvinguðu | þvinguðu | þvinguðu | |
| dative (þágufall) | þvingaða | þvinguðu | þvingaða | þvinguðu | þvinguðu | þvinguðu | |
| genitive (eignarfall) | þvingaða | þvinguðu | þvingaða | þvinguðu | þvinguðu | þvinguðu | |
Noun
þvinga f (genitive singular þvingu, nominative plural þvingur)
- clamp (tool to hold things tightly together)
Declension
declension of þvinga
| f-w1 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | þvinga | þvingan | þvingur | þvingurnar |
| accusative | þvingu | þvinguna | þvingur | þvingurnar |
| dative | þvingu | þvingunni | þvingum | þvingunum |
| genitive | þvingu | þvingunnar | þvinga | þvinganna |
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *þwinganą.
Verb
þvinga
- to weigh down
- to compel, force
Conjugation
Conjugation of þvinga — active (weak class 2)
| infinitive | þvinga | |
|---|---|---|
| present participle | þvingandi | |
| past participle | þvingaðr | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | þvinga | þvingaða |
| 2nd-person singular | þvingar | þvingaðir |
| 3rd-person singular | þvingar | þvingaði |
| 1st-person plural | þvingum | þvinguðum |
| 2nd-person plural | þvingið | þvinguðuð |
| 3rd-person plural | þvinga | þvinguðu |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | þvinga | þvingaða |
| 2nd-person singular | þvingir | þvingaðir |
| 3rd-person singular | þvingi | þvingaði |
| 1st-person plural | þvingim | þvingaðim |
| 2nd-person plural | þvingið | þvingaðið |
| 3rd-person plural | þvingi | þvingaði |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | þvinga | |
| 1st-person plural | þvingum | |
| 2nd-person plural | þvingið | |
Conjugation of þvinga — mediopassive (weak class 2)
| infinitive | þvingask | |
|---|---|---|
| present participle | þvingandisk | |
| past participle | þvingazk | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | þvingumk | þvinguðumk |
| 2nd-person singular | þvingask | þvingaðisk |
| 3rd-person singular | þvingask | þvingaðisk |
| 1st-person plural | þvingumsk | þvinguðumsk |
| 2nd-person plural | þvingizk | þvinguðuzk |
| 3rd-person plural | þvingask | þvinguðusk |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | þvingumk | þvinguðumk |
| 2nd-person singular | þvingisk | þvingaðisk |
| 3rd-person singular | þvingisk | þvingaðisk |
| 1st-person plural | þvingimsk | þvingaðimsk |
| 2nd-person plural | þvingizk | þvingaðizk |
| 3rd-person plural | þvingisk | þvingaðisk |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | þvingask | |
| 1st-person plural | þvingumsk | |
| 2nd-person plural | þvingizk | |
Derived terms
- þvingan
Descendants
- Icelandic: þvinga
- Old Swedish: þvinga
- Swedish: tvinga
- Old Danish: þvingæ
- Danish: tvinge
- Norwegian:
- Norwegian Bokmål: tvinge
- Norwegian Nynorsk: tvinga, tvinge
References
- þvinga in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.