þurfa
Icelandic
Etymology
From Old Norse þurfa, from Proto-Germanic *þurbaną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈθʏrva/
- Rhymes: -ʏrva
Verb
þurfa (preterite-present verb, third-person singular present indicative þarf, third-person singular past indicative þurfti, supine þurft)
- (with accusative or genitive) to need, have to
- Ég þarf ný stígvél.
- I need some new boots.
- Þú þarft ekki að hitta mig.
- You don't need to see me.
Conjugation
þurfa — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að þurfa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | þurft | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | þurfandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég þarf | við þurfum | present (nútíð) | ég þurfi | við þurfum |
| þú þarft | þið þurfið | þú þurfir | þið þurfið | ||
| hann, hún, það þarf | þeir, þær, þau þurfa | hann, hún, það þurfi | þeir, þær, þau þurfi | ||
| past (þátíð) | ég þurfti | við þurftum | past (þátíð) | ég þyrfti | við þyrftum |
| þú þurftir | þið þurftuð | þú þyrftir | þið þyrftuð | ||
| hann, hún, það þurfti | þeir, þær, þau þurftu | hann, hún, það þyrfti | þeir, þær, þau þyrftu | ||
| imperative (boðháttur) | þurf (þú) | þurfið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| þurfðu | þurfiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Synonyms
- (need): þarfnast
- (have to): verða
Derived terms
- þurfa á að halda
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *þurbaną.
Verb
þurfa
- to need
Conjugation
Conjugation of þurfa (preterite-present)
| infinitive | þurfa | |
|---|---|---|
| present participle | þurfandi | |
| past participle | - | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | þarf | þurfta |
| 2nd-person singular | þarft | þurftir |
| 3rd-person singular | þarf | þurfti |
| 1st-person plural | þurfum | þurftum |
| 2nd-person plural | þurfuð | þurftuð |
| 3rd-person plural | þurfu | þurftu |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | þurfa | þyrfta |
| 2nd-person singular | þurfir | þyrftir |
| 3rd-person singular | þurfi | þyrfti |
| 1st-person plural | þurfim | þyrftim |
| 2nd-person plural | þurfið | þyrftið |
| 3rd-person plural | þurfi | þyrfti |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | þurf | |
| 1st-person plural | þurfum | |
| 2nd-person plural | þurfuð | |
Derived terms
- þurfamaðr m (“poor man, needy person”)
- þurfandi m
- þurfi, þurfa (“wanting; in need of”)
- þurfsamr (“helping”)
Related terms
- þurft f
- þǫrf f
Descendants
- Icelandic: þurfa
- Faroese: tørva, tarva
- Norwegian: turva, turve
- Old Swedish: þorva, þarva
- Swedish: torva (archaic), Swedish: tarva (archaic)
- Danish: tarve