þrjóta
Icelandic
Etymology
From Old Norse þrjóta, from Proto-Germanic *uzþreutaną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈθrjouːta/
- Rhymes: -ouːta
Verb
þrjóta (strong verb, third-person singular past indicative þraut, third-person plural past indicative non-existent, supine þrotið)
- to dwindle, be used up, exhausted, spent
- (impersonal, with accusative) to be at an end
- (impersonal, with accusative) to become exhausted (be unable to continue, having spent one’s energy, etc.)
Conjugation
þrjóta — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að þrjóta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | þrotið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | þrjótandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég þrýt | við þrjótum | present (nútíð) | ég þrjóti | við þrjótum |
| þú þrýtur | þið þrjótið | þú þrjótir | þið þrjótið | ||
| hann, hún, það þrýtur | þeir, þær, þau þrjóta | hann, hún, það þrjóti | þeir, þær, þau þrjóti | ||
| past (þátíð) | ég þraut | við þrutum | past (þátíð) | ég þryti | við þrytum |
| þú þraust | þið þrutuð | þú þrytir | þið þrytuð | ||
| hann, hún, það þraut | þeir, þær, þau þrutu | hann, hún, það þryti | þeir, þær, þau þrytu | ||
| imperative (boðháttur) | þrjót (þú) | þrjótið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| þrjóttu | þrjótiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
þrotinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | þrotinn | þrotin | þrotið | þrotnir | þrotnar | þrotin | |
| accusative (þolfall) | þrotinn | þrotna | þrotið | þrotna | þrotnar | þrotin | |
| dative (þágufall) | þrotnum | þrotinni | þrotnu | þrotnum | þrotnum | þrotnum | |
| genitive (eignarfall) | þrotins | þrotinnar | þrotins | þrotinna | þrotinna | þrotinna | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | þrotni | þrotna | þrotna | þrotnu | þrotnu | þrotnu | |
| accusative (þolfall) | þrotna | þrotnu | þrotna | þrotnu | þrotnu | þrotnu | |
| dative (þágufall) | þrotna | þrotnu | þrotna | þrotnu | þrotnu | þrotnu | |
| genitive (eignarfall) | þrotna | þrotnu | þrotna | þrotnu | þrotnu | þrotnu | |
Derived terms
- þrjóta erindið (to give up from exhaustion)
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *þreutaną. Ultimately from Proto-Indo-European *trewd- (“to harass”).
Verb
þrjóta (singular past indicative þraut, plural past indicative þrutu, past participle þrotinn)
- (impersonal, with accusative) to fail, come to an end, run out
- (transitive, with accusative) to fail
- en er hann þraut ørendit
- when breath failed him
- (transitive, with accusative) to run out of
- Hrapp þraut vistir í hafi
- Hrapp ran out of food at sea
- (intransitive) to become exhausted, fail
- mara þraut óra
- our steeds were exhausted
Conjugation
Conjugation of þrjóta — active (strong class 2)
| infinitive | þrjóta | |
|---|---|---|
| present participle | þrjótandi | |
| past participle | þrotinn | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | þrýt | þraut |
| 2nd-person singular | þrýtr | þrauzt |
| 3rd-person singular | þrýtr | þraut |
| 1st-person plural | þrjótum | þrutum |
| 2nd-person plural | þrjótið | þrutuð |
| 3rd-person plural | þrjóta | þrutu |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | þrjóta | þryta |
| 2nd-person singular | þrjótir | þrytir |
| 3rd-person singular | þrjóti | þryti |
| 1st-person plural | þrjótim | þrytim |
| 2nd-person plural | þrjótið | þrytið |
| 3rd-person plural | þrjóti | þryti |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | þrjót | |
| 1st-person plural | þrjótum | |
| 2nd-person plural | þrjótið | |
Conjugation of þrjóta — mediopassive (strong class 2)
| infinitive | þrjótask | |
|---|---|---|
| present participle | þrjótandisk | |
| past participle | þrotizk | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | þrjótumk | þrutumk |
| 2nd-person singular | þrýzk | þrauzk |
| 3rd-person singular | þrýzk | þrauzk |
| 1st-person plural | þrjótumsk | þrutumsk |
| 2nd-person plural | þrjótizk | þrutuzk |
| 3rd-person plural | þrjótask | þrutusk |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | þrjótumk | þrytumk |
| 2nd-person singular | þrjótisk | þrytisk |
| 3rd-person singular | þrjótisk | þrytisk |
| 1st-person plural | þrjótimsk | þrytimsk |
| 2nd-person plural | þrjótizk | þrytizk |
| 3rd-person plural | þrjótisk | þrytisk |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | þrjózk | |
| 1st-person plural | þrjótumsk | |
| 2nd-person plural | þrjótizk | |
Related terms
- þraut f
- þreyta
- þrot n
- þrotna
Descendants
- Icelandic: þrjóta
- Faroese: tróta
- Norwegian Nynorsk: tryta, tryte
- Norwegian Bokmål: tryte
- Old Swedish: þrȳta
- Swedish: tryta
References
- þrjóta in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.