þoka
See also: yoka and yōka
Icelandic
Etymology
From Old Norse þoka, cognate with Danish tåge, Norwegian tåke/taake, Swedish töcken, Middle Low German dake, Latvian tuce (“rain cloud”), Old English *þuh (from geþuxian (“to become dark, cloudy”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈθɔːka/
- Rhymes: -ɔːka
Noun
þoka f (genitive singular þoku, nominative plural þokur)
- fog, mist
Declension
declension of þoka
f-w1 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | þoka | þokan | þokur | þokurnar |
accusative | þoku | þokuna | þokur | þokurnar |
dative | þoku | þokunni | þokum | þokunum |
genitive | þoku | þokunnar | þoka/þokna | þokanna/þoknanna |
See also
- þokast
Old Norse
Etymology
Cognate with Danish tåge, Norwegian tåke/taake, Swedish töcken and tjocka, Middle Low German dake, Latvian tuce (“rain cloud”), Old English *þuh (from geþuxian (“to become dark, cloudy”).
Pronunciation
- (9th century West Norse) IPA(key): /ˈθoka/
- (12th century Icelandic) IPA(key): /ˈθoka/
Noun
þoka f (genitive þoku, plural þokur)
- fog, mist
Declension
declension of þoka
f-w1 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | þoka | þokan | þokur | þokurnar |
accusative | þoku | þokuna | þokur | þokurnar |
dative | þoku | þokunni | þokum | þokunum |
genitive | þoku | þokunnar | þoka/þokna | þokanna/þoknanna |
Descendants
- Icelandic: þoka
- Norwegian: tåke/taake
- Old Danish thokæ
- Danish tåge
- Old Swedish: thoka, thoki, thøkn
- Swedish töcken
- Westrobothnian: tukku, tuke
- Scanian: tága