þingian
Old English
Etymology
From Proto-Germanic *þingōną, from *þingą (“matter, issue”). Cognate with Old Frisian thingia (West Frisian tingje), Old Saxon thingon, Middle Dutch dingen (Dutch dingen), Old High German dingon (German dingen), Old Norse þinga (Swedish tinga).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈθiŋɡiɑn/
Verb
þingian
- to intercede, supplicate
- to settle, make terms
- to determine, address, discourse
Conjugation
Conjugation of þingian (weak class 2)
infinitive | þingian | tō þingienne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | þingie þingiġe | þingode |
2nd-person singular | þingast | þingodest |
3rd-person singular | þingaþ | þingode |
plural | þingiaþ þingiġaþ | þingodon |
subjunctive | present | past |
singular | þingie þingiġe | þingode |
plural | þingien þingiġen | þingoden |
imperative | ||
singular | þinga | |
plural | þingiaþ þingiġaþ | |
participle | present | past |
þingiende þingiġende | (ġe)þingod |
Descendants
- English: thing (verb)