þefa
Icelandic
Etymology
From Old Norse þefa, from Proto-Germanic *þefōną, *þebōną (“to be hot”), from Proto-Indo-European *tep- (“warm; hot”). Cognate with Old English þefian (“to pant; be agitated”), Old English ofþefian (“to be exceedingly heated; be very hot”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈθɛːva/
- Rhymes: -ɛːva
Verb
þefa (weak verb, third-person singular past indicative þefaði, supine þefað)
- to sniff, smell
Conjugation
þefa — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að þefa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | þefað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | þefandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég þefa | við þefum | present (nútíð) | ég þefi | við þefum |
| þú þefar | þið þefið | þú þefir | þið þefið | ||
| hann, hún, það þefar | þeir, þær, þau þefa | hann, hún, það þefi | þeir, þær, þau þefi | ||
| past (þátíð) | ég þefaði | við þefuðum | past (þátíð) | ég þefaði | við þefuðum |
| þú þefaðir | þið þefuðuð | þú þefaðir | þið þefuðuð | ||
| hann, hún, það þefaði | þeir, þær, þau þefuðu | hann, hún, það þefaði | þeir, þær, þau þefuðu | ||
| imperative (boðháttur) | þefa (þú) | þefið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| þefaðu | þefiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
þefast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að þefast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | þefast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | þefandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég þefast | við þefumst | present (nútíð) | ég þefist | við þefumst |
| þú þefast | þið þefist | þú þefist | þið þefist | ||
| hann, hún, það þefast | þeir, þær, þau þefast | hann, hún, það þefist | þeir, þær, þau þefist | ||
| past (þátíð) | ég þefaðist | við þefuðumst | past (þátíð) | ég þefaðist | við þefuðumst |
| þú þefaðist | þið þefuðust | þú þefaðist | þið þefuðust | ||
| hann, hún, það þefaðist | þeir, þær, þau þefuðust | hann, hún, það þefaðist | þeir, þær, þau þefuðust | ||
| imperative (boðháttur) | þefast (þú) | þefist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| þefastu | þefisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
þefaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | þefaður | þefuð | þefað | þefaðir | þefaðar | þefuð | |
| accusative (þolfall) | þefaðan | þefaða | þefað | þefaða | þefaðar | þefuð | |
| dative (þágufall) | þefuðum | þefaðri | þefuðu | þefuðum | þefuðum | þefuðum | |
| genitive (eignarfall) | þefaðs | þefaðrar | þefaðs | þefaðra | þefaðra | þefaðra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | þefaði | þefaða | þefaða | þefuðu | þefuðu | þefuðu | |
| accusative (þolfall) | þefaða | þefuðu | þefaða | þefuðu | þefuðu | þefuðu | |
| dative (þágufall) | þefaða | þefuðu | þefaða | þefuðu | þefuðu | þefuðu | |
| genitive (eignarfall) | þefaða | þefuðu | þefaða | þefuðu | þefuðu | þefuðu | |