ünnergahn
Low German
Etymology 1
From ünner + gahn
Pronunciation
- IPA(key): /ˌynəˈɡɔːn/, /ˌynəˈɡɒːn/
Verb
ünnergahn (past singular ünnergüng, past participle ünnergahn, auxiliary verb hebben)
- to undergo, endure
- He ünnergüng sien Straff.
- He underwent his punishment.
Conjugation
Conjugation of ünnergahn (irregular verb, inseparable)
| infinitive | ünnergahn | |
|---|---|---|
| indicative | present | preterite |
| 1st person singular | ünnergah | ünnergüng |
| 2nd person singular | ünnergeihs(t) | ünnergüngs(t) |
| 3rd person singular | ünnergeih(t) | ünnergüng |
| plural | ünnergaht, ünnergahen | ünnergüngen |
| imperative | present | — |
| singular | ünnergah | |
| plural | ünnergaht | |
| participle | present | past |
| ünnergahn | (e)ünnergahn, ünnergangen, geünnergahn, ünnergangen | |
| Note: This conjugation is one of many; neither its grammar nor spelling apply to all dialects. | ||
Pronunciation
- IPA(key): /ˈynərˌɡɔːn/, /ˈynərˌɡɒːn/
Verb
ünnergahn (past singular güng ünner, past participle gahn ünner, auxiliary verb wesen)
- To go down; to set.
- De Sünn güng dwars de Bööm ünner.
- The sun went down through the trees.
Conjugation
Conjugation of ünnergahn (irregular verb, separable)
| infinitive | ünnergahn | |||
|---|---|---|---|---|
| main clause | subordinate clause | |||
| indicative | present | preterite | present | preterite |
| 1st person singular | gah ünner | güng ünner | ünnergah | ünnergüng |
| 2nd person singular | geihst ünner | güngst ünner | ünnergeihst | ünnergüngst |
| 3rd person singular | geiht ünner | güng ünner | ünnergeiht | ünnergüng |
| plural | gaht ünner | güngen ünner | ünnergaht | ünnergüngen |
| imperative | present | — | — | — |
| singular | gah ünner | |||
| plural | gaht ünner | |||
| participle | present | past | — | — |
| ünnergahn | ünnergahn, ünnergangen | |||
Derived terms
- Ünnergang