ümkamen
See also: umkamen and umkämen
Low German
Etymology 1
From the verb, see below. Cognate with Dutch omgekomen (“killed, dead”), omkomen (“to die, to be killed”).
Adjective
ümkamen (no comparative, no superlative)
- killed, dead
Declension
Positive forms of ümkamen
| gender | singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | all genders | ||
| predicative | — | — | — | — | |
| partitive | — | — | — | — | |
| strong declension (without article) | nominative | ümkamen | ümkamen | ümkamen | ümkamen |
| oblique | ümkamen | ümkamen | ümkamen | ümkamen | |
| weak declension (with definite article) | nominative | de ümkamen | de ümkamen | dat ümkamen | de ümkamen |
| oblique | den ümkamen | de ümkamen | dat ümkamen | de ümkamen | |
| mixed declension (with indefinite article) | nominative | en ümkamen | en ümkamen | en ümkamen | (keen) ümkamen |
| oblique | en ümkamen | en ümkamen | en ümkamen | (keen) ümkamen | |
Etymology 2
From üm- + kamen.
Verb
ümkamen (present kümmt üm, past keem üm, past participle ümkamen, auxiliary verb wesen)
- to die, be killed
Conjugation
Conjugation of ümkamen (class 3 strong verb, separable)
| infinitive | ümkamen | |||
|---|---|---|---|---|
| main clause | subordinate clause | |||
| indicative | present | preterite | present | preterite |
| 1st person singular | kaam üm | keem üm | ümkaam | ümkeem |
| 2nd person singular | kümmst üm | keemst üm | ümkümmst | ümkeemst |
| 3rd person singular | kümmt üm | keem üm | ümkümmt | ümkeem |
| plural | kaamt üm | kemen üm | ümkaamt | ümkemen |
| imperative | present | — | — | — |
| singular | kaam üm | |||
| plural | kaamt üm | |||
| participle | present | past | — | — |
| ümkamen | ümkamen | |||
Further reading
- Plattmakers.de: []