útjaink
Hungarian
Alternative forms
- utaink (less common)
Etymology
út (“road, way”) + -jaink (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈuːcːɒʲiŋk]
- Hyphenation: út‧ja‧ink
Noun
útjaink
- first-person plural multiple-possession possessive of út
Declension
Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | útjaink | — |
accusative | útjainkat | — |
dative | útjainknak | — |
instrumental | útjainkkal | — |
causal-final | útjainkért | — |
translative | útjainkká | — |
terminative | útjainkig | — |
essive-formal | útjainkként | — |
essive-modal | útjainkul | — |
inessive | útjainkban | — |
superessive | útjainkon | — |
adessive | útjainknál | — |
illative | útjainkba | — |
sublative | útjainkra | — |
allative | útjainkhoz | — |
elative | útjainkból | — |
delative | útjainkról | — |
ablative | útjainktól | — |
non-attributive possessive - singular | útjainké | — |
non-attributive possessive - plural | útjainkéi | — |