úfriðarmaðr
Old Norse
Etymology
From ú- + friðar + maðr.
Noun
úfriðarmaðr m (genitive úfriðarmanns, plural úfriðarmenn)
- enemy
Declension
Declension of úfriðarmaðr (strong consonant stem, s-genitive)
masculine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | úfriðarmaðr | úfriðarmaðrinn | úfriðarmenn | úfriðarmenninir |
accusative | úfriðarmann | úfriðarmanninn | úfriðarmenn | úfriðarmennina |
dative | úfriðarmanni | úfriðarmanninum | úfriðarmǫnnum | úfriðarmǫnnunum |
genitive | úfriðarmanns | úfriðarmannsins | úfriðarmanna | úfriðarmannanna |
Synonyms
- fjándi
References
- úfriðarmaðr in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.