öğrenci

öğrenci

Turkish

Etymology

öğrenmek (“to learn”) +‎ -ci (“-er”)

Pronunciation

• IPA^(key): [œːɾænˈdʒi]

Noun

öğrenci (definite accusative öğrenciyi, plural öğrenciler)

1. student

Declension

Inflection
Nominative	öğrenci
Definite accusative	öğrenciyi
	Singular	Plural
Nominative	öğrenci	öğrenciler
Definite accusative	öğrenciyi	öğrencileri
Dative	öğrenciye	öğrencilere
Locative	öğrencide	öğrencilerde
Ablative	öğrenciden	öğrencilerden
Genitive	öğrencinin	öğrencilerin
Possessive forms Singular Plural 1st singular öğrencim öğrencilerim 2nd singular öğrencin öğrencilerin 3rd singular öğrencisi öğrencileri 1st plural öğrencimiz öğrencilerimiz 2nd plural öğrenciniz öğrencileriniz 3rd plural öğrencileri öğrencileri
Predicative forms Singular Plural 1st singular öğrenciyim öğrencilerim 2nd singular öğrencisin öğrencilersin 3rd singular öğrenci öğrencidir öğrenciler öğrencilerdir 1st plural öğrenciyiz öğrencileriz 2nd plural öğrencisiniz öğrencilersiniz 3rd plural öğrenciler öğrencilerdir

Derived terms

• öğrencilik

Related terms

• öğrenmek
• öğretmek
• öğretmen