örömeim
Hungarian
Etymology
öröm + -eim (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈørømɛʲim]
- Hyphenation: örö‧me‧im
Noun
örömeim
- first-person singular (multiple possessions) possessive of öröm
Declension
Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | örömeim | — |
accusative | örömeimet | — |
dative | örömeimnek | — |
instrumental | örömeimmel | — |
causal-final | örömeimért | — |
translative | örömeimmé | — |
terminative | örömeimig | — |
essive-formal | örömeimként | — |
essive-modal | örömeimül | — |
inessive | örömeimben | — |
superessive | örömeimen | — |
adessive | örömeimnél | — |
illative | örömeimbe | — |
sublative | örömeimre | — |
allative | örömeimhez | — |
elative | örömeimből | — |
delative | örömeimről | — |
ablative | örömeimtől | — |