örvænting
Icelandic
Etymology
From örvænta (“to despair”) + -ing.
Noun
örvænting f (genitive singular örvæntingar, no plural)
- despair
Declension
declension of örvænting
f-s1 | singular | |
---|---|---|
indefinite | definite | |
nominative | örvænting | örvæntingin |
accusative | örvæntingu | örvæntinguna |
dative | örvæntingu | örvæntingunni |
genitive | örvæntingar | örvæntingarinnar |