ítreka
Icelandic
Etymology
Borrowed from Middle Low German edreken; compare Old High German itarucken (“to ruminate”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈiːtʰrɛːka/
Verb
ítreka (weak verb, third-person singular past indicative ítrekaði, supine ítrekað)
- (transitive, with accusative) to repeat, to reiterate
Conjugation
ítreka — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) | að ítreka | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) | ítrekað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) | ítrekandi | ||||
indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) | ég ítreka | við ítrekum | present (nútíð) | ég ítreki | við ítrekum |
þú ítrekar | þið ítrekið | þú ítrekir | þið ítrekið | ||
hann, hún, það ítrekar | þeir, þær, þau ítreka | hann, hún, það ítreki | þeir, þær, þau ítreki | ||
past (þátíð) | ég ítrekaði | við ítrekuðum | past (þátíð) | ég ítrekaði | við ítrekuðum |
þú ítrekaðir | þið ítrekuðuð | þú ítrekaðir | þið ítrekuðuð | ||
hann, hún, það ítrekaði | þeir, þær, þau ítrekuðu | hann, hún, það ítrekaði | þeir, þær, þau ítrekuðu | ||
imperative (boðháttur) | ítreka (þú) | ítrekið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
ítrekaðu | ítrekiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
ítrekast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive (nafnháttur) | að ítrekast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) | ítrekast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) | ítrekandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) | ég ítrekast | við ítrekumst | present (nútíð) | ég ítrekist | við ítrekumst |
þú ítrekast | þið ítrekist | þú ítrekist | þið ítrekist | ||
hann, hún, það ítrekast | þeir, þær, þau ítrekast | hann, hún, það ítrekist | þeir, þær, þau ítrekist | ||
past (þátíð) | ég ítrekaðist | við ítrekuðumst | past (þátíð) | ég ítrekaðist | við ítrekuðumst |
þú ítrekaðist | þið ítrekuðust | þú ítrekaðist | þið ítrekuðust | ||
hann, hún, það ítrekaðist | þeir, þær, þau ítrekuðust | hann, hún, það ítrekaðist | þeir, þær, þau ítrekuðust | ||
imperative (boðháttur) | ítrekast (þú) | ítrekist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
ítrekastu | ítrekisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
ítrekaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) | ítrekaður | ítrekuð | ítrekað | ítrekaðir | ítrekaðar | ítrekuð | |
accusative (þolfall) | ítrekaðan | ítrekaða | ítrekað | ítrekaða | ítrekaðar | ítrekuð | |
dative (þágufall) | ítrekuðum | ítrekaðri | ítrekuðu | ítrekuðum | ítrekuðum | ítrekuðum | |
genitive (eignarfall) | ítrekaðs | ítrekaðrar | ítrekaðs | ítrekaðra | ítrekaðra | ítrekaðra | |
weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) | ítrekaði | ítrekaða | ítrekaða | ítrekuðu | ítrekuðu | ítrekuðu | |
accusative (þolfall) | ítrekaða | ítrekuðu | ítrekaða | ítrekuðu | ítrekuðu | ítrekuðu | |
dative (þágufall) | ítrekaða | ítrekuðu | ítrekaða | ítrekuðu | ítrekuðu | ítrekuðu | |
genitive (eignarfall) | ítrekaða | ítrekuðu | ítrekaða | ítrekuðu | ítrekuðu | ítrekuðu |
Synonyms
- (to repeat): endurtaka
Derived terms
- ítrekað (“repeatedly”)