érméik
Hungarian
Etymology
érme (“coin”) + -ik (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈeːrmeːjik]
- Hyphenation: ér‧mé‧ik
Noun
érméik
- third-person plural multiple-possession possessive of érme
Declension
| Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | — | érméik |
| accusative | — | érméiket |
| dative | — | érméiknek |
| instrumental | — | érméikkel |
| causal-final | — | érméikért |
| translative | — | érméikké |
| terminative | — | érméikig |
| essive-formal | — | érméikként |
| essive-modal | — | érméikül |
| inessive | — | érméikben |
| superessive | — | érméiken |
| adessive | — | érméiknél |
| illative | — | érméikbe |
| sublative | — | érméikre |
| allative | — | érméikhez |
| elative | — | érméikből |
| delative | — | érméikről |
| ablative | — | érméiktől |
| non-attributive possessive - singular | — | érméiké |
| non-attributive possessive - plural | — | érméikéi |