élei
Hungarian
Etymology
él (“edge”) + -ei (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈeːlɛʲi]
- Hyphenation: élei
Noun
élei
- third-person singular multiple-possession possessive of él
Declension
| Inflection (stem in long/high vowel, front unrounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | élei | — |
| accusative | éleit | — |
| dative | éleinek | — |
| instrumental | éleivel | — |
| causal-final | éleiért | — |
| translative | éleivé | — |
| terminative | éleiig | — |
| essive-formal | éleiként | — |
| essive-modal | éleiül | — |
| inessive | éleiben | — |
| superessive | élein | — |
| adessive | éleinél | — |
| illative | éleibe | — |
| sublative | éleire | — |
| allative | éleihez | — |
| elative | éleiből | — |
| delative | éleiről | — |
| ablative | éleitől | — |
| non-attributive possessive - singular | éleié | — |
| non-attributive possessive - plural | éleiéi | — |