ékei
Hungarian
Etymology
ék + -ei (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈeːkɛʲi]
- Hyphenation: ékei
Noun
ékei
- third-person singular (multiple possessions) possessive of ék
Declension
Inflection (stem in long/high vowel, front unrounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | ékei | — |
accusative | ékeit | — |
dative | ékeinek | — |
instrumental | ékeivel | — |
causal-final | ékeiért | — |
translative | ékeivé | — |
terminative | ékeiig | — |
essive-formal | ékeiként | — |
essive-modal | ékeiül | — |
inessive | ékeiben | — |
superessive | ékein | — |
adessive | ékeinél | — |
illative | ékeibe | — |
sublative | ékeire | — |
allative | ékeihez | — |
elative | ékeiből | — |
delative | ékeiről | — |
ablative | ékeitől | — |