çukur
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish چوقور (çukur)[1], from Proto-Turkic *čok- (“to dig, delve”).[2]
Noun
çukur (definite accusative çukuru, plural çukurlar)
- hole
- ravine, glen
Declension
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | çukur | |
Definite accusative | çukuru | |
Singular | Plural | |
Nominative | çukur | çukurlar |
Definite accusative | çukuru | çukurları |
Dative | çukura | çukurlara |
Locative | çukurda | çukurlarda |
Ablative | çukurdan | çukurlardan |
Genitive | çukurun | çukurların |
See also
- delik
References
- Redhouse, James W. (1890), “چوقور”, in A Turkish and English Lexicon, Constantinople: A. H. Boyajian, page 737
- Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003), “*čok-”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill