çimen
See also: cimen, címen, and címén
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish چمن, from Proto-Turkic *čïm.
Pronunciation
- IPA(key): /tʃimæn/
Noun
çimen (definite accusative çimeni, plural çimenler)
- grass
- lawn
- turf
Declension
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | çimen | |
Definite accusative | çimeni | |
Singular | Plural | |
Nominative | çimen | çimenler |
Definite accusative | çimeni | çimenleri |
Dative | çimene | çimenlere |
Locative | çimende | çimenlerde |
Ablative | çimenden | çimenlerden |
Genitive | çimenin | çimenlerin |
Related terms
- çim
- çemen
References
- Nişanyan, Sevan (2002–), “çimen”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890), “چمن”, in A Turkish and English Lexicon, Constantinople: A. H. Boyajian, page 730