æfa
Icelandic
Etymology
Probably ultimately from *ōbijaną (“to do, practise”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaiːva/
- Rhymes: -aiːva
Verb
æfa (weak verb, third-person singular past indicative æfði, supine æft)
- to practise
Conjugation
æfa — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) | að æfa | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) | æft | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) | æfandi | ||||
indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) | ég æfi | við æfum | present (nútíð) | ég æfi | við æfum |
þú æfir | þið æfið | þú æfir | þið æfið | ||
hann, hún, það æfir | þeir, þær, þau æfa | hann, hún, það æfi | þeir, þær, þau æfi | ||
past (þátíð) | ég æfði | við æfðum | past (þátíð) | ég æfði | við æfðum |
þú æfðir | þið æfðuð | þú æfðir | þið æfðuð | ||
hann, hún, það æfði | þeir, þær, þau æfðu | hann, hún, það æfði | þeir, þær, þau æfðu | ||
imperative (boðháttur) | æf (þú) | æfið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
æfðu | æfiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
æfast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive (nafnháttur) | að æfast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) | æfst | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) | æfandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) | ég æfist | við æfumst | present (nútíð) | ég æfist | við æfumst |
þú æfist | þið æfist | þú æfist | þið æfist | ||
hann, hún, það æfist | þeir, þær, þau æfast | hann, hún, það æfist | þeir, þær, þau æfist | ||
past (þátíð) | ég æfðist | við æfðumst | past (þátíð) | ég æfðist | við æfðumst |
þú æfðist | þið æfðust | þú æfðist | þið æfðust | ||
hann, hún, það æfðist | þeir, þær, þau æfðust | hann, hún, það æfðist | þeir, þær, þau æfðust | ||
imperative (boðháttur) | æfst (þú) | æfist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
æfstu | æfisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
æfður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) | æfður | æfð | æft | æfðir | æfðar | æfð | |
accusative (þolfall) | æfðan | æfða | æft | æfða | æfðar | æfð | |
dative (þágufall) | æfðum | æfðri | æfðu | æfðum | æfðum | æfðum | |
genitive (eignarfall) | æfðs | æfðrar | æfðs | æfðra | æfðra | æfðra | |
weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) | æfði | æfða | æfða | æfðu | æfðu | æfðu | |
accusative (þolfall) | æfða | æfðu | æfða | æfðu | æfðu | æfðu | |
dative (þágufall) | æfða | æfðu | æfða | æfðu | æfðu | æfðu | |
genitive (eignarfall) | æfða | æfðu | æfða | æfðu | æfðu | æfðu |