zouspriechen
Luxembourgish
Etymology
From Old High German zuosprehhan; equivalent to zou- + spriechen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈt͡səʊ̯ʃpʀiə̯χen/, [ˈt͡səʊ̯ʃpʀiə̯ɕən]
Verb
zouspriechen (third-person singular present sprécht zou, past participle zougesprach, auxiliary verb hunn)
- (transitive) to award, to allow, to grant
Conjugation
Irregular, separable | ||
---|---|---|
infinitive | zouspriechen | |
participle | zougesprach | |
auxiliary | hunn | |
present indicative | imperative | |
1st singular | spriechen zou | — |
2nd singular | spréchs zou | spriech zou |
3rd singular | sprécht zou | — |
1st plural | spriechen zou | — |
2nd plural | spriecht zou | spriecht zou |
3rd plural | spriechen zou | — |
(n) or (nn) indicates the Eifeler Regel. |