znachor
Polish
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *znaxařь. Cognate of Russian зна́харь (znáxarʹ).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈzna.xɔr/
Audio (file) - Rhymes: -axɔr
- Syllabification: zna‧chor
Noun
znachor m pers (feminine znachorka)
- (derogatory) an incompetent doctor or a quack; someone who practices medicine without having the necessary qualifications
- Hypernym: uzdrowiciel
- Hyponym: szeptun
Declension
Declension of znachor
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | znachor | znachorzy |
| genitive | znachora | znachorów |
| dative | znachorowi | znachorom |
| accusative | znachora | znachorów |
| instrumental | znachorem | znachorami |
| locative | znachorze | znachorach |
| vocative | znachorze | znachorzy |
Derived terms
adjective
- znachorski
noun
- znachorstwo
See also
- konował
Further reading
- znachor in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- znachor in Polish dictionaries at PWN