zelfmedelijdend
Dutch
Etymology
From zelf- + medelijdend.
Pronunciation
- Hyphenation: zelf‧me‧de‧lij‧dend
Adjective
zelfmedelijdend (comparative zelfmedelijdender, superlative zelfmedelijdendst)
- self-pitying, sorry for oneself, maudlin
Inflection
| Inflection of zelfmedelijdend | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | zelfmedelijdend | |||
| inflected | zelfmedelijdende | |||
| comparative | zelfmedelijdender | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | zelfmedelijdend | zelfmedelijdender | het zelfmedelijdendst het zelfmedelijdendste | |
| indefinite | m./f. sing. | zelfmedelijdende | zelfmedelijdendere | zelfmedelijdendste |
| n. sing. | zelfmedelijdend | zelfmedelijdender | zelfmedelijdendste | |
| plural | zelfmedelijdende | zelfmedelijdendere | zelfmedelijdendste | |
| definite | zelfmedelijdende | zelfmedelijdendere | zelfmedelijdendste | |
| partitive | zelfmedelijdends | zelfmedelijdenders | — | |
Related terms
- zelfmedelijden