zdziczenie
Polish
Etymology
From zdziczeć + -enie.
Pronunciation
- IPA(key): /zd͡ʑiˈt͡ʂɛ.ɲɛ/
Audio (file) - Rhymes: -ɛɲɛ
- Syllabification: zdzi‧cze‧nie
Noun
zdziczenie n
- verbal noun of zdziczeć
Declension
Declension of zdziczenie
| singular | |
|---|---|
| nominative | zdziczenie |
| genitive | zdziczenia |
| dative | zdziczeniu |
| accusative | zdziczenie |
| instrumental | zdziczeniem |
| locative | zdziczeniu |
| vocative | zdziczenie |
Further reading
- zdziczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- zdziczenie in Polish dictionaries at PWN