zbawiciel
See also: Zbawiciel
Polish
Etymology
From zbawić + -ciel.
Pronunciation
- IPA(key): /zbaˈvi.t͡ɕɛl/
Audio (file) - Rhymes: -it͡ɕɛl
- Syllabification: zba‧wi‧ciel
Noun
zbawiciel m pers (feminine zbawicielka)
- (archaic) savior (person who saves someone, rescues another from harm)
- Synonym: zbawca
Declension
Declension of zbawiciel
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | zbawiciel | zbawiciele |
| genitive | zbawiciela | zbawicieli |
| dative | zbawicielowi | zbawicielom |
| accusative | zbawiciela | zbawicieli |
| instrumental | zbawicielem | zbawicielami |
| locative | zbawicielu | zbawicielach |
| vocative | zbawicielu | zbawiciele |
Related terms
adjective
- zbawczy
adverb
- zbawczo
nouns
- zbawca
- zbawczość
- zbawczyni
- zbawienie
verbs
- zbawiać
- zbawić
Further reading
- zbawiciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- zbawiciel in Polish dictionaries at PWN