zawadzić

Polish

Inherited from Old Polish zawadzić, from Proto-Slavic *zavaditi. By surface analysis, za- +‎ wadzić.

zawadzić pf (imperfective zawadzać)

(intransitive, rare in the perfect) to be in the way, to cumber, to hamper, to obstruct [+dative = someone]
Synonym: przeszkodzić
(intransitive or reflexive) to catch on [+ o (accusative) = something]
Synonyms: zaczepić, zahaczyć
(intransitive) to stop briefly on a journey [+ o (accusative) = in a place]
- 2021 May 25, Danuta Walewska, “Zawieszone loty nad Białorusią”, in Rzeczpospolita‎, archived from the original on 2022-12-14:
  Ale już w rejsie z Warszawy do Wilna, podczas którego samolot miałby „zawadzić" o terytorium Białorusi, kurs został minimalnie zmieniony i prowadził prosto na Litwę...
  But already on a journey from Warsaw to Vilnius, during which the plane was supposed to briefly cross Belarusian territory, its course was changed minimally and led straight to Lithuania...
Synonym: zatrzymać się
(intransitive) to bring up (to mention) [+ o (accusative) = something]
Synonym: napomknąć

Conjugation of zawadzić pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zawadzić
future tense	1^st	zawadzę			zawadzimy
	2^nd	zawadzisz			zawadzicie
	3^rd	zawadzi			zawadzą
	impersonal	zawadzi się
past tense	1^st	zawadziłem	zawadziłam		zawadziliśmy	zawadziłyśmy
	2^nd	zawadziłeś	zawadziłaś		zawadziliście	zawadziłyście
	3^rd	zawadził	zawadziła	zawadziło	zawadzili	zawadziły
	impersonal	zawadzono
conditional	1^st	zawadziłbym	zawadziłabym		zawadzilibyśmy	zawadziłybyśmy
	2^nd	zawadziłbyś	zawadziłabyś		zawadzilibyście	zawadziłybyście
	3^rd	zawadziłby	zawadziłaby	zawadziłoby	zawadziliby	zawadziłyby
	impersonal	zawadzono by
imperative	1^st	niech zawadzę			zawadźmy
	2^nd	zawadź			zawadźcie
	3^rd	niech zawadzi			niech zawadzą
anterior adverbial participle		zawadziwszy
verbal noun		zawadzenie

noun