Zange
German
Etymology
From Old High German zanga from an original *tanga, from Proto-Indo-European; compare Gothic 𐍄𐌰𐌷𐌾𐌰𐌽 (tahjan, “to tear”), Dutch tang. Non-Germanic cognates include Ancient Greek δάκνω (dáknō, “I bite”), Albanian darë (“tongs”), Gheg Albanian danë, Sanskrit दशति (daśati, “to bite”).
Pronunciation
Audio (file) - Rhymes: -aŋə
Noun
Zange f (genitive Zange, plural Zangen)
- pliers
- pincers
- tongs
Declension
Declension of Zange
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indef. | def. | noun | def. | noun | |
nominative | eine | die | Zange | die | Zangen |
genitive | einer | der | Zange | der | Zangen |
dative | einer | der | Zange | den | Zangen |
accusative | eine | die | Zange | die | Zangen |
Derived terms
- Kneifzange
- Rohrzange
- Zangengriff
Further reading
- Zange in Duden online