zaiwanić
Polish
Etymology
From za- + Iwan + -ić, from Russian Ива́н (Iván).
Pronunciation
- IPA(key): /za.iˈva.ɲit͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -aɲit͡ɕ
- Syllabification: za‧i‧wa‧nić
Verb
zaiwanić pf (imperfective zaiwaniać)
- (transitive, colloquial) to steal
- Synonyms: see Thesaurus:kraść
Conjugation
Conjugation of zaiwanić pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | zaiwanić | |||||
| future tense | 1st | zaiwanię | zaiwanimy | |||
| 2nd | zaiwanisz | zaiwanicie | ||||
| 3rd | zaiwani | zaiwanią | ||||
| impersonal | zaiwani się | |||||
| past tense | 1st | zaiwaniłem | zaiwaniłam | zaiwaniliśmy | zaiwaniłyśmy | |
| 2nd | zaiwaniłeś | zaiwaniłaś | zaiwaniliście | zaiwaniłyście | ||
| 3rd | zaiwanił | zaiwaniła | zaiwaniło | zaiwanili | zaiwaniły | |
| impersonal | zaiwaniono | |||||
| conditional | 1st | zaiwaniłbym | zaiwaniłabym | zaiwanilibyśmy | zaiwaniłybyśmy | |
| 2nd | zaiwaniłbyś | zaiwaniłabyś | zaiwanilibyście | zaiwaniłybyście | ||
| 3rd | zaiwaniłby | zaiwaniłaby | zaiwaniłoby | zaiwaniliby | zaiwaniłyby | |
| impersonal | zaiwaniono by | |||||
| imperative | 1st | niech zaiwanię | zaiwańmy | |||
| 2nd | zaiwań | zaiwańcie | ||||
| 3rd | niech zaiwani | niech zaiwanią | ||||
| passive adjectival participle | zaiwaniony | zaiwaniona | zaiwanione | zaiwanieni | zaiwanione | |
| anterior adverbial participle | zaiwaniwszy | |||||
| verbal noun | zaiwanienie | |||||
Further reading
- zaiwanić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- zaiwanić in Polish dictionaries at PWN