awanturniczy
Polish
Etymology
From awanturnik + -y.
Pronunciation
- IPA(key): /a.van.turˈɲi.t͡ʂɨ/
Audio (file) - Rhymes: -it͡ʂɨ
- Syllabification: a‧wan‧tur‧ni‧czy
Adjective
awanturniczy (comparative bardziej awanturniczy, superlative najbardziej awanturniczy, adverb awanturniczo)
- (relational, not comparable) fight, brawl
- rowdy, quarrelsome (of a person)
- (literary) adventurous, picaresque
- scandalous
Declension
Declension of awanturniczy
| case | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
| nominative, vocative | awanturniczy | awanturnicze | awanturnicza | awanturniczy | awanturnicze | ||
| genitive | awanturniczego | awanturniczej | awanturniczych | ||||
| dative | awanturniczemu | awanturniczym | |||||
| accusative | awanturniczego | awanturniczy | awanturnicze | awanturniczą | awanturniczych | awanturnicze | |
| instrumental | awanturniczym | awanturniczymi | |||||
| locative | awanturniczej | awanturniczych | |||||
Derived terms
noun
- awanturniczość
Related terms
nouns
- awantura
- awantura arabska
- awanturka
- awanturnica
- awanturnictwo
- awanturniczość
- awanturnik
- awanturyn
- awanturzysta
- awenturyn
verbs
- awanturować
- awanturzyć
- poawanturować
- zaawanturować
Further reading
- awanturniczy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- awanturniczy in Polish dictionaries at PWN