zagubić
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish zagubić, from Proto-Slavic *zagubiti. By surface analysis, za- + gubić.
Pronunciation
- IPA(key): /zaˈɡu.bit͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ubit͡ɕ
- Syllabification: za‧gu‧bić
Verb
zagubić pf
- (transitive) to lose, to misplace
- Synonym: zgubić
- (transitive) to lose (some quality or ability)
- Synonym: zatracić
- (reflexive) to be lost, to be misplaced
- (reflexive) to get lost, to lose one's bearings
Conjugation
Conjugation of zagubić pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | zagubić | |||||
future tense | 1st | zagubię | zagubimy | |||
2nd | zagubisz | zagubicie | ||||
3rd | zagubi | zagubią | ||||
impersonal | zagubi się | |||||
past tense | 1st | zagubiłem | zagubiłam | zagubiliśmy | zagubiłyśmy | |
2nd | zagubiłeś | zagubiłaś | zagubiliście | zagubiłyście | ||
3rd | zagubił | zagubiła | zagubiło | zagubili | zagubiły | |
impersonal | zagubiono | |||||
conditional | 1st | zagubiłbym | zagubiłabym | zagubilibyśmy | zagubiłybyśmy | |
2nd | zagubiłbyś | zagubiłabyś | zagubilibyście | zagubiłybyście | ||
3rd | zagubiłby | zagubiłaby | zagubiłoby | zagubiliby | zagubiłyby | |
impersonal | zagubiono by | |||||
imperative | 1st | niech zagubię | zagubmy | |||
2nd | zagub | zagubcie | ||||
3rd | niech zagubi | niech zagubią | ||||
passive adjectival participle | zagubiony | zagubiona | zagubione | zagubieni | zagubione | |
anterior adverbial participle | zagubiwszy | |||||
verbal noun | zagubienie |
Further reading
- zagubić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- zagubić in Polish dictionaries at PWN