zadośćuczynienie
Polish
Etymology
From zadośćuczynić + -enie.
Pronunciation
- IPA(key): /za.dɔɕ.t͡ɕu.t͡ʂɨˈɲɛ.ɲɛ/
Audio (file) - Rhymes: -ɛɲɛ
- Syllabification: za‧doś‧ću‧czy‧nie‧nie
Noun
zadośćuczynienie n
- verbal noun of zadośćuczynić
- (law) remedy (legal means of redress of non-material losses (health, reputation, etc.))
Declension
Declension of zadośćuczynienie
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | zadośćuczynienie | zadośćuczynienia |
genitive | zadośćuczynienia | zadośćuczynień |
dative | zadośćuczynieniu | zadośćuczynieniom |
accusative | zadośćuczynienie | zadośćuczynienia |
instrumental | zadośćuczynieniem | zadośćuczynieniami |
locative | zadośćuczynieniu | zadośćuczynieniach |
vocative | zadośćuczynienie | zadośćuczynienia |
Related terms
verb
- zadośćuczynić
Further reading
- zadośćuczynienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- zadośćuczynienie in Polish dictionaries at PWN