yüzük

yüzük

See also: ýüzük

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish یوزوك‎ (yüzük, “ring”), from Proto-Turkic *yüŕük (“ring”).

Noun

yüzük (definite accusative yüzüğü, plural yüzükler)

1. ring, a round piece of (precious) metal worn around the finger.

   Yüzüklerin efendisi ― The lord of the rings

Declension

Inflection
Nominative	yüzük
Definite accusative	yüzüğü
	Singular	Plural
Nominative	yüzük	yüzükler
Definite accusative	yüzüğü	yüzükleri
Dative	yüzüğe	yüzüklere
Locative	yüzükte	yüzüklerde
Ablative	yüzükten	yüzüklerden
Genitive	yüzüğün	yüzüklerin
Possessive forms Singular Plural 1st singular yüzüğüm yüzüklerim 2nd singular yüzüğün yüzüklerin 3rd singular yüzüğü yüzükleri 1st plural yüzüğümüz yüzüklerimiz 2nd plural yüzüğünüz yüzükleriniz 3rd plural yüzükleri yüzükleri

Related terms

• üzengi
• yüzüklü
• yüzüksüz
• yüzük parmağı

See also

• halka