yüzleşmek
Turkish
Etymology
From yüz (“face”).
Pronunciation
- IPA(key): [jyz.leʃ.ˈmek]
- Hyphenation: yüz‧leş‧mek
Verb
yüzleşmek (third-person singular simple present yüzleşir)
- (intransitive) (with -le) to face (one's fears, etc.)
- Ben onunla her zaman yüzleşebilirim. ― I can always face him.