yaban
See also: Yaban
Turkish
Noun
yaban (definite accusative yabanı, plural yabanlar)
- wilderness
- backwoods
- stranger, foreigner
Declension
| Inflection | ||
|---|---|---|
| Nominative | yaban | |
| Definite accusative | yabanı | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | yaban | yabanlar |
| Definite accusative | yabanı | yabanları |
| Dative | yabana | yabanlara |
| Locative | yabanda | yabanlarda |
| Ablative | yabandan | yabanlardan |
| Genitive | yabanın | yabanların |
Adjective
yaban (comparative daha yaban, superlative en yaban)
- wild
- uninhabited