władca
Polish
Etymology
From władać + -ca.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvwat.t͡sa/
Audio (file) - Rhymes: -att͡sa
- Syllabification: wład‧ca
Noun
władca m pers (feminine władczyni)
- ruler (person who rules)
Declension
Declension of władca
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | władca | władcy |
genitive | władcy | władców |
dative | władcy | władcom |
accusative | władcę | władców |
instrumental | władcą | władcami |
locative | władcy | władcach |
vocative | władco | władcy |
Related terms
- władza
Further reading
- władca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- władca in Polish dictionaries at PWN