wędrowniczy
Polish
Etymology
From wędrownik + -y.
Pronunciation
- IPA(key): /vɛn.drɔvˈɲi.t͡ʂɨ/
Audio (file) - Rhymes: -it͡ʂɨ
- Syllabification: węd‧row‧ni‧czy
Adjective
wędrowniczy (not comparable)
- (relational) pertaining to wanderer or wander, wandering
Declension
Declension of wędrowniczy
| case | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
| nominative, vocative | wędrowniczy | wędrownicze | wędrownicza | wędrowniczy | wędrownicze | ||
| genitive | wędrowniczego | wędrowniczej | wędrowniczych | ||||
| dative | wędrowniczemu | wędrowniczym | |||||
| accusative | wędrowniczego | wędrowniczy | wędrownicze | wędrowniczą | wędrowniczych | wędrownicze | |
| instrumental | wędrowniczym | wędrowniczymi | |||||
| locative | wędrowniczej | wędrowniczych | |||||
Related terms
verb
- wędrować
nouns
- wędrówka
- wędrowiec
adjectives
- wędrowczy
- wędrowny
Further reading
- wędrowniczy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wędrowniczy in Polish dictionaries at PWN