wywieść

Polish

From wy- +‎ wieść.

wywieść pf (imperfective wywodzić)

(transitive) to lead someone out of a given place
(transitive) to consider a given place or situation to be someone's origin
(transitive) to deduce, to infer (to come to a conclusion by connecting events or to present this conclusion)
(reflexive) to descend, to originate from a place or situation

Conjugation of wywieść impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wywieść
present tense	1^st	wywiodę			wywiedziemy
	2^nd	wywiedziesz			wywiedziecie
	3^rd	wywiedzie			wywiodą
	impersonal	wywiedzie się
past tense	1^st	wywiodłem	wywiodłam		wywiedliśmy	wywiodłyśmy
	2^nd	wywiodłeś	wywiodłaś		wywiedliście	wywiodłyście
	3^rd	wywiódł	wywiodła	wywiodło	wywiedli	wywiodły
	impersonal	wywiedziono
future tense	1^st	będę wywiódł, będę wywieść	będę wywiodła, będę wywieść		będziemy wywiedli, będziemy wywieść	będziemy wywiodły, będziemy wywieść
	2^nd	będziesz wywiódł, będziesz wywieść	będziesz wywiodła, będziesz wywieść		będziecie wywiedli, będziecie wywieść	będziecie wywiodły, będziecie wywieść
	3^rd	będzie wywiódł, będzie wywieść	będzie wywiodła, będzie wywieść	będzie wywiodło, będzie wywieść	będą wywiedli, będą wywieść	będą wywiodły, będą wywieść
	impersonal	będzie wywieść się
conditional	1^st	wywiódłbym	wywiodłabym		wywiedlibyśmy	wywiodłybyśmy
	2^nd	wywiódłbyś	wywiodłabyś		wywiedlibyście	wywiodłybyście
	3^rd	wywiódłby	wywiodłaby	wywiodłoby	wywiedliby	wywiodłyby
	impersonal	wywiedziono by
imperative	1^st	niech wywiodę			wywiedźmy
	2^nd	wywiedź			wywiedźcie
	3^rd	niech wywiedzie			niech wywiodą
active adjectival participle		wywiodący	wywiodąca	wywiodące	wywiodący	wywiodące
passive adjectival participle		wywiedziony	wywiedziona	wywiedzione	wywiedzeni	wywiedzione
contemporary adverbial participle		wywiodąc
verbal noun		wywiedzenie

noun

verbs