wywalczyć
Polish
Etymology
From wy- + walczyć.
Pronunciation
- IPA(key): /vɨˈval.t͡ʂɨt͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -alt͡ʂɨt͡ɕ
- Syllabification: wy‧wal‧czyć
Verb
wywalczyć pf (imperfective wywalczać)
- (transitive) to land, to nail, to net (acquire after much effort)
Conjugation
Conjugation of wywalczyć pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | wywalczyć | |||||
future tense | 1st | wywalczę | wywalczymy | |||
2nd | wywalczysz | wywalczycie | ||||
3rd | wywalczy | wywalczą | ||||
impersonal | wywalczy się | |||||
past tense | 1st | wywalczyłem | wywalczyłam | wywalczyliśmy | wywalczyłyśmy | |
2nd | wywalczyłeś | wywalczyłaś | wywalczyliście | wywalczyłyście | ||
3rd | wywalczył | wywalczyła | wywalczyło | wywalczyli | wywalczyły | |
impersonal | wywalczono | |||||
conditional | 1st | wywalczyłbym | wywalczyłabym | wywalczylibyśmy | wywalczyłybyśmy | |
2nd | wywalczyłbyś | wywalczyłabyś | wywalczylibyście | wywalczyłybyście | ||
3rd | wywalczyłby | wywalczyłaby | wywalczyłoby | wywalczyliby | wywalczyłyby | |
impersonal | wywalczono by | |||||
imperative | 1st | niech wywalczę | wywalczmy | |||
2nd | wywalcz | wywalczcie | ||||
3rd | niech wywalczy | niech wywalczą | ||||
passive adjectival participle | wywalczony | wywalczona | wywalczone | wywalczeni | wywalczone | |
anterior adverbial participle | wywalczywszy | |||||
verbal noun | wywalczenie |
Further reading
- wywalczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wywalczyć in Polish dictionaries at PWN